Jacobus' Jacobsroute

In Brussel aangekomen begon het begin helemaal verkeerd.

Eerst vergat ik m'n hoed uit de bus mee te nemen. Toen ik het ontdekte wilde de bus net wegrijden. Maar ik stond ervoor zodat hij wel moest stoppen. M'n hoed vergeten. Ah, die junglehoed? Ja. Hij lag nog op de stoel. Gelukkig, want zonder hoed wordt het zeer verbrandde neus en konen. Wat ik van de doktoren toch dien te vermijden!

Tweede probleem: Ik loop de route via een GPS ontvanger. Die heeft een kabeltje nodig die het toestel verbindt met een accu. Kabel vergeten! Gelukkig had ik wel ongeveer een idee hoe de route zou lopen, en via Google maps zocht ik naar een Mediamarkt. Bleek dat de route langs de koopstraat liep waar een Mediamarkt zit. En, ja de franssprekende bediende, wist me een kabel te geven. Te duur, en te lang. Maar toch gekocht want nodig.

Daarna een leuke wandeling door Brussel. Langs Manneke Pis, smalle stegen, winkelstraatjes, de Kapellekerk, de Hallepoort.

Feitelijk de hele dag bewoond gebied, natuurlijk te verwachten, Brussel. Maar goed dan ben je daarbuiten, maar dan krijg je nog Ukkel en nog een heleboel van die plaatsen...

Maar 's avonds om 7 uur begon een pad. En het pad vond ik min of meer toevallig: de straat waar ik inliep, liep dood; terwijl de kaart aangaf dat ik rechtdoor moest. Was er een dame in het laatste huis met een elektrische auto, ze wilde uitrijden; ze vroeg, uhuh verkeerd gelopen? Ik zeg nou ja, eigenlijk niet, mijn route zegt dat ik hier rechtdoor moet kunnen. Ze zegt: nee dat is afgesloten, maar hier links is een pad, dat pad loopt om het huis heen, en daarna loopt het rechtdoor.

Dus dankzij die dame heb ik dat pad gevonden. En ik moet de volgende keer goed opletten als er ogenschijnlijk iets niet klopt, dat ik dan links en rechts goed kijk, of er niet een kleine wandeldoorgang is. Want het was op zich een heerlijk pad. Alleen het was al zo laat en tenslotte was het net teveel.

Langs dat pad heb ik ook eigenlijk nog heel veel gezeten, en gerust, ook met het stoeltje, wat zo gemakkelijk is. Dat wandelpad liep uit op een heel oude weg met kasseien, en eventjes gaat die wéér op een smal pad omhoog. Ik dacht: ik ga nu Google volgen om zo snel mogelijk naar het hotel te komen, kortste weg.

Komt me een auto voorbij, aan het einde van een straatje gaat eigenlijk linksaf, maar hij bleef staan, en ik liep hem aan de rechter kant voorbij. Doetie zijn raam open: Bonjour monsieur. En toen vroeg hij, hij is natuurlijk nieuwgierig, loopt u het Sint Jacobspad? Ja. zeg ik. Dus dit de eerste die geinteresseerd gevraagd heeft of ik inderdaad die wandeling doe. Want hij wist toevallig da de camino daar waar ik liep, langsloopt.

Het hotel 's avonds, het was al negen uur, zag er gesloten uit. Een man kwam eraan. Hij zei je moet bellen. Dus ik bellen. Pringgg, pestherrie. En ja hoor, kwam een dame aangesneld. "Ik heb een reservering". Ja ja ogenblikje, ze was in nachtjurk. Even wat decents aantrekken. Even later de man, ik had idee dat ze wat leuks aan het doen waren... Ze zei: Tweede verdieping, trap op. Ik zeg dat red ik niet meer. Dus ik rugzak afgedaan. Zij de man roepen en die kwam de rugzak naar me toe brengen.